در سال های اخیر استفاده از مهاربند کمانش تاب به عنوان سیستم مقاوم در برابر زلزله در کشورهای پیشرو در علم سازه و زلزله توسعه یافته است. به دلیل شکل پذیری این سیستم و رفتار مناسب آن، مهاربند کمانش تاب جایگزین مناسبی برای سیستم های متداول مهاربندی به شمار می رود. سیستم های مهاربندی کمانش تاب معمولا در الگوی همگرا مورد توجه بوده است و تاکنون در الگوی واگرا مورد استفاده قرار نگرفته است. استفاده از الگوی واگرا دارای مزیت هایی است که با استفاده از کاهش طول مهاربند محقق می شود و در این تحقیق امکان بهره مندی از آن مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور در این تحقیق با به کارگیری سیستم مهاربند کمانش تاب در الگوی واگرا و مقایسه آن با الگوی همگرا، رفتار سیستم مهاربند کمانش تاب واگرا بررسی و مقایسه می شود. جهت رسیدن به این هدف از دو سازه مجهز به مهاربند کمانش تاب با الگوی همگرا و واگرا استفاده می گردد. جهت انجام مقایسه، دو سازه پس از طراحی مورد تحلیل غیرخطی بارافزون و تاریخچه زمانی قرار گرفته اند و مقادیر جابجایی طبقات و دیاگرام ارتفاعی پلاستیسیته آن ها با یکدیگر مقایسه میگردد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که این الگو ضمن رساندن سازه واگرا به سختی مناسب می تواند تا 30 درصد باعث کاهش دامنه کرنش محوری BRB گردد و همچنین بر یکنواخت کردن شدت کرنش های پلاستیک در ارتفاع سازه و استفاده بهینه از ظرفیت شکل پذیری مهاربندهای کمانش تاب تاثیر مطلوبی می گذارد.